Wolf, wolf, hoe laat is het?

Wolf, Wolf, hoe laat is het? vertelt het coming-of-ageverhaal van Loes, een ‘ongelukje’. Een meisje dat zich afvraagt of geluk maakbaar is en bestaansrecht verdiend moet worden. Ben je raar als je meer voelt, ziet en hoort dan anderen of is dat juist een talent?

Kan je elke dag iets anders zijn? Hoe lang moet je wachten voor je opnieuw kunt beginnen? Moet je dat waar je bang voor bent juist in de ogen kijken? Kun je te veel voelen uitschakelen door te stoppen met eten? …

Loes ziet overal verhalen en vangt ze met haarfototoestel. Verdwaald in een wereld waar ze niet inpast, ontdekt ze dat de waarheid vooral in zichzelf te vinden is.

Wolf, Wolf, hoe laat is het? is een magisch-realistisch verhaal voor iedereen die zich afvraagt hoe en waarom een leven te lei den vanuit het hart.

‘Wolf, Wolf, hoe laat is het?’  is een boek dat een mooi gevoelig innemend en vlot lezend verhaal vertelt en tegelijkertijd zo diepzinnig raakt en je doet stilstaan bij jezelf. Loes zit in m’n hart, haar wijze levenslessen in m’n hoofd.

Dankjewel daarvoor, Hanneke.

Ik neem me bij deze voor om meer zichtbaar te zijn.

Tot onderweg, lieverd.

💙

Veerke

Hey ongelooflijke Hanneke, ik heb je boek uitgelezen met ingehouden adem, vaak ontroerd en met een enorme bewondering voor je hoofd en je pen.  Een van de mooiste boeken die ik ooit las, echt waar.

Chrisje

Beste hanneke, bedankt Voor het prachtig boek! Ondertussen heb ik het een dikke week en heb het onmiddellijk voor de tweede keer uitgelezen. Zoveel lagen, zo een prachtige zinsbouw en wat een verhaal! Ik wil je oprecht bedanken om zoveel moois te hebben gedeeld met de wereld! Ik ben alvast een Superfan en ik denk dat er nog vele zullen volgen. Ik schreeuw het alvast van de daken aan iedereen die het horen wil: ‘ lees dit boek! Je kan er alleen maar van bijleren en je hart een beetje zachter laten worden.’

Dankjewel

Mathias

hey Hanneke, ik ben de dochter van Bernadette Van Deuren. Ik heb daarstraks jouw boek aangekregen en ik heb nu juist de eerste 20 pagina's gelezen en ik vind het echt al een geweldig boek! Ik heb me ook altijd wat anders gevoelt als mijn leeftijdsgenoten of anders dan iedereen eigenlijk. Ik wou dit gewoon maar even sturen om te zeggen dat ik het echt geweldig vind! Ik ga het zeker aan veel mensen aanraden. Ik heb nu al zin om het verder te lezen! bedankt! Groetjes Romy 🙂

Romy

 

Hierbij mijn prille, doch ongelooflijk fijne bevindingen :

- Wat een mooie uitgave…phieuw… 

-Wat een zeer leuk formaat

- Wat een heerlijke geur

- Wat een ongelooflijk originele ISBN code Y !!!

- Wat een leuk, steeds terugkomend wolfspootje

- Wat een heerlijke opdracht naar jouw kids

- Wat een super-de-super fijne boekuitgave om in handen te mogen hebben Y !!!

Kato Ruts

Recensie Saskia Imbert

15 juni 2021

“Jij hebt een wereld in je hoofd en die is prachtig. Je bent niet gek als je meer ziet, voelt of hoort dan anderen. Het is anders dan wat mensen gewoon zijn, maar niet gek.”

Toen ik op de Facebookpagina van Hanneke van de Kerkhof de trailer zag voor Wolf, Wolf, hoe laat is het?, was ik meteen gefascineerd. Mysterieus, mooi, apart. Én Hanneke was op zoek naar recensenten. Deze kans heb ik niet aan mij laten voorbijgaan natuurlijk.

Bij ontvangst van het boek viel het ontwerp van de kaft en vormgeving (door Reinardus van Ewijk) meteen op. Mooie flappen, opvallende schutbladen, ean-code in de vorm van een wolf (echt super!) en een pootafdruk tussen de paragrafen. De auteur heeft dit boek in eigen beheer uitgegeven, onder meer omdat ze die vormgeving zo belangrijk vond. Voor Hanneke van de Kerkhof is een boek een totaalplaatje en niet zomaar wat letters op papier, daarom heeft ze een heerlijke eigenzinnige keuze gemaakt. Een kunstwerkje.

Loes is een dromerig meisje dat moeite heeft met de verwachtingen van de buitenwereld. Ze voelt zich onbegrepen door haar ouders. Komt het omdat ze niet gepland was, een ‘ongelukje’ was? Als haar ouders gaan scheiden brengt ze af en toe een weekend bij haar vader door. Was zijn vertrek een heldendaad? Heeft hij wel genoeg tijd voor haar?

Het verhaal staat vol met vragen en zet de lezer meteen aan om zich in te leven en de situatie te reflecteren.

Ook op school voelt Loes zich niet goed in haar vel, ze wordt gepest omdat ze te gewoon is, te gevoelig. Ze is een dromer en een prater, ze past niet keurig binnen de lijntjes. Gelukkig is daar de rustige Arend, tussen hen ontstaat een mooie vriendschap.

Arend en Loes brengen veel tijd in het bos door. Op een avond zien ze daar een wolf. Ze worden overspoeld door gevoelens van angst, maar ook van verwondering. Het zal niet bij deze ene ontmoeting blijven.

Het bos is een bijzondere plek, want daar ontmoeten ze ook meneer Boom, een zonderlinge man die in een boshut woont. Hij begrijpt Loes. Zo mooi en zo eenvoudig.

“Hij begint over de vogels die hem vroeg in de ochtendwakker zingen. Ik voel een warmte door mijn lijf stromen. Zonder woorden lijkt deze vreemde man te weten hoe ik me voel.”

Door het verhaal heen ziet de lezer Loes opgroeien, van de lagere school tot de academie. Ze kampt met een eetstoornis, verliest haar vader en blijft het moeilijk hebben om in zichzelf te geloven. Een gevoel van leegte, een onrustig gevoel, achtervolgt haar steeds. Alles perfect willen doen. De angst voor afkeuring.

Toch is er ook een positieve evolutie. Door de oude camera die ze van haar vader heeft gekregen ontdekt ze een nieuwe wereld, een nieuwe toekomst.

“Met de camera rond mijn nek wandel ik door de straten. Trots, met mijn nieuwe functie als beeldenvanger.”

Loes neemt belangrijke en moeilijke beslissingen. Ze volgt haar voelsprieten, maar gaat ook de harde confrontatie met zichzelf aan, met haar lichaam.

Ook haar vriendschap met die lieve Arend komt onder druk te staan omdat hun gevoelens niet meer overeenstemmen.

En welke rol spelen meneer Boom en de wolf in Loes haar verdere leven? Durft Loes de wolf in de ogen te kijken, het donker in de ogen te kijken? Overwint ze haar angsten?

“Ik wil mijn beste vriend niet verliezen, maar kan niet aannemen wat hij me wil geven. Zijn liefde krast over mijn hart en dat doet onnoemelijk veel pijn. De stilte tikt de tijd aan flarden en wij zitten bevroren naast elkaar.”

Als lezer zou je Loes willen helpen, haar willen zeggen dat het goed zal komen, haar een knuffel willen geven. De worsteling doorheen haar puberjaren is knap in beeld gebracht.

Jongeren die kampen met een eetprobleem, hooggevoelige mensen, ouders en leerkrachten, buitenbeentjes,… vele lezers vinden in dit boek waarschijnlijk wel een herkenningspunt.

Het verhaal is magisch-realistisch. De bijna sprookjesachtige ontmoetingen in het bos, de weerspiegeling in het meer, meneer Boom en natuurlijk de wolf. Magie en realiteit zijn zo mooi met elkaar verweven. Hanneke van de Kerkhof weet het dan ook nog eens in mooie zinnen te vertellen. Liefhebbers van poëtisch en filosofisch taalgebruik gaan zeker van Wolf, Wolf, hoe laat is het? genieten.

En de titel, die wordt ook mooi verwerkt in het kinderspel met dezelfde naam. Stil staan, verrassen, de eindmeet weten te bereiken. Of blijf je met je gezicht naar de muur staan?

Als dit boek het juiste publiek weet te bereiken, gaat het verhaal absoluut de waardering krijgen die het zo verdient. Ik vond het alvast een pareltje en geef dan ook graag 4 mooie sterren.

“Als er niemand meer op je wacht en je van de wereld gevallen bent, dan ben je niet verloren, maar vrij.”

 Saskia

Perfecte Buren

Recensie Miranda Nies

24 mei 2021

Loes de Haan; een ongelukje, een niet geplande dochter, een dromer, super onzeker, met gevoelens en gedachten die gaan als een balletje in een flipperkast. Na allerlei akelige gebeurtenissen zijn haar ouders gescheiden. Ze blijft bij haar moeder wonen en gaat soms in de weekenden naar haar vader, omdat het moet. Ze wordt gepest op school, en heeft maar één echte vriend; Arend. Met hem brengt ze veel vrije momenten door. Hij neemt haar zoals ze is. Op een dag komen ze in het bos een zwarte wolf tegen…en dat zal niet de laatste keer zijn…

Intussen gaat het van kwaad naar erger met Loes. Ze wordt steeds magerder en kan nog amper eten. Ze blijkt een eetstoornis te hebben, wat meteen verklaart waarom haar lichaam onderontwikkeld is. Ze zal moeten gaan eten, of een gedwongen opname volgt. Wat volgt is een zware strijd om uit deze negatieve spiraal te komen. Langzaamaan weet ze, met de juiste begeleiding, haar eetstoornis te overwinnen en vat te krijgen op haar rondvliegende gedachten en beelden.

Intussen heeft ze ook kennis gemaakt met meneer Boom, een zonderlinge eenzaat die alleen in het bos woont. Hij weet altijd precies te benoemen wat er in Loes omgaat.

Als ze op een dag van haar vader een oud fototoestel krijgt, ontdekt ze dat ze veel feeling voor fotografie heeft. Ze besluit naar de Academie te gaan om fotografie te gaan studeren, gesteund door meneer Boom en Arend.  Ook daar zijn ze enthousiast over haar werk, hoewel Loes vaak het gevoel heeft tegengewerkt te worden. Ze wordt hier erg onzeker van en krijgt ernstige lichamelijke klachten. Als haar vader dan plots sterft, gaat het met haar gezondheid van kwaad naar erger. Ze probeert vanalles te verdoezelen, maar belandt uiteindelijk toch in het ziekenhuis. Haar lichtpuntje op dat moment is een pianist, Ton, die ze heeft ontmoet. Maar die ontmoeting doet haar wel twijfelen aan haar gevoelens voor Arend.

Wat is er toch met Loes aan de hand? Ligt het aan haar of is er wel dégelijk een medisch probleem. Waar is meneer Boom ineens? En waar komt die wolf in de stad nu ineens vandaan? Wat met het aanbod van haar pianist, om met haar de wijde wereld in te trekken…. Zoveel vragen, zoveel chaos in haar hoofd…. Het antwoord vind je in Wolf, wolf hoe laat is het?

Een magisch-realistisch verhaal. Niet direct het genre dat ik vaak lees. Een uitdaging dus. En wat voor één! Gevoelens die alle kanten opvliegen, net zoals haar gedachten. Mensen, dieren of andere dingen die ze plots ziet, of toch weer niet?

Geen boek om even snel tussendoor te lezen. Dat had ik al snel begrepen. Ik moest hier toch even écht de tijd voor nemen, en regelmatig even de boel laten bezinken.

Er zaten héél veel herkenbare dingen in; soms was het of je over jezelf aan het lezen was. Zéker een aanrader voor opgroeiende pubers en jongeren. In die levensfase verandert er namelijk héél veel. Er wordt veel van jongeren verlangd en hun positie in de huidige drukke maatschappij wordt steeds belangrijker. Hoe passen zij in dit geheel? Dus zeker een boek waarin deze jongeren zich in gaan herkennen…

Ik was in ieder geval aangenaam verrast. Ik heb ervan genoten, ondanks het moeilijkere thema. Het las evenzeer vlot en aangenaam, en de niet te lange hoofdstukken vond ik ook een pluspunt.

Blog Nathalie Roegiers

Ben je raar als je meer voelt, ziet en hoort dan anderen of is dat juist een talent?

Hooggevoelig opgroeien loopt niet altijd van een leien dakje. Het brengt soms de nodige uitdagingen met zich mee. Kinderen kunnen zich anders voelen dan niet hooggevoelige kinderen, hebben het soms moeilijk met het vinden van hun plekje thuis, in de klasgroep of op school, weten niet goed op welke manier ze alle prikkels die ze ervaren kunnen verwerken, enz. Ook voor ouders is het vaak een uitdaging. Want wat ervaart je kind precies? Wat gaat er in je kind om? Hoe kan je je kind hierin begeleiden? Door de uitdagingen waarmee hooggevoeligheid gepaard kan gaan, kan je hooggevoeligheid als een last ervaren. Maar kan je ook zien hoeveel moois het brengt? Of zie je dat pas wanneer je begrijpt wat hooggevoeligheid is en hoe je ermee kan omgaan?

Hanneke van de Kerkhof schreef een prachtig verhaal over Loes, een heel gevoelig meisje. Loes vraagt zich af of je raar bent als je meer voelt, ziet en hoort dan anderen. Of is dat juist een talent? In Wolf, wolf, hoe laat is het? beschrijft Hanneke van de Kerkhof op poëtische en magische manier hoe Loes haar gevoelig zijn en de uitdagingen van het leven ervaart. Hoe ze zoekt naar een manier om met haar gevoeligheid om te gaan en hoe ze de weg naar zichzelf vindt. Een zoektocht waarin heel wat hooggevoelige kinderen

en ouders zich zullen herkennen. En al is het geen informatief boek, het brengt een aantal kenmerken van hooggevoelige kinderen op prachtige wijze in beeld.

Analyseren, nadenken en veel vragen stellen

Hooggevoelige kinderen kunnen diep over de dingen nadenken. Hun hoofd kan blijven doorgaan, ze blijven analyseren en situaties opnieuw bekijken. Ze kunnen ook veel vragen hebben. Eenvoudige vragen of vragen over de zin van het leven. Vragen die ze luidop stellen, maar ook heel wat vragen waarop ze stil een antwoord zoeken. Vragen die in hun hoofd blijven hangen en hen niet meteen met rust laten.

Doordat je als ouder niet altijd zicht hebt op wat er in het hoofd van je kind afspeelt en kinderen nog niet de taal of vaardigheden hebben deze gedachtenstroom te verwoorden, is het soms moeilijk te begrijpen wat er in je kind omgaat. Hanneke van de Kerkhof brengt in haar boek dit denken, analyseren en vragen stellen zo mooi in beeld, dat je als lezer een inkijkje krijgt in het hoofd van Loes of misschien wel van je hooggevoelig kind.

Bewust van anderen hun gevoelens en verwachtingen

Loes voelt ontzettend veel en stemt zich gemakkelijk af op de verwachtingen en stemmingen van anderen. Daardoor verliest ze beetje bij beetje zichzelf, om te overleven. Tijdens het opgroeien krijgt ze steeds meer voeling met haar eigen stem en is het zoeken naar een balans tussen wat ze zelf wil en wat anderen van haar verwachten. Een uitdaging die heel wat hooggevoelige kinderen herkennen. Hoe blijf je dicht bij jezelf als je zoveel voelt en er voortdurend van jou verwacht wordt dat je je aanpast?

Fantasie of intuïtie?

Het is soms moeilijk een onderscheid te maken tussen fantasie en werkelijkheid, tussen intuïtie en realiteit. Hooggevoelige kinderen hebben vaak een rijke fantasie. Hoe weet je wanneer iets werkelijkheid is en wanneer je kind zich iets voorstelt? Wanneer spreekt je intuïtie en wanneer droom je? Loes leert doorheen haar opgroeien dat je intuïtie, de stem en het gevoel dat je diep vanbinnen voelt en hoort, je de weg wijst. Een mooie les voor zowel kinderen als ouders.

Wolf, Wolf, hoe laat is het? is een prachtig boek waarop je op verhalende wijze meer leest over hooggevoeligheid en de weg naar jezelf. Bestel jouw exemplaar via deze link.

Wil je graag meer informatie over hooggevoelige kinderen of de workshop volgen? Deze vind je hier. En heb je vragen, aarzel dan niet om mij te mailen 🙂

Veel leesplezier en misschien tot in de workshop!

Liefs,

Nathalie

Het boek Wolf, wolf, hoe laat is het? raakte me in de herkenbaarheid van hooggevoeligheid en de manier waarop Hanneke van de Kerkhof dit beschrijft. Ook de herkenbaarheid van de patronen en verbondenheid met je familie en hoe deze je leven mee vorm geven, vind ik prachtig. Een boek waarin je o.a. hooggevoeligheid op een andere manier kan leren kennen en begrijpen. Een prachtig en aangrijpende verhaal.

Bestel jouw exemplaar hier

Blog Nathalie Roegiers

Recensie Wendy Struyf

7 oktober 2023

Wolf, wolf, hoe laat is het? Is het debuut van Hanneke van de Kerkhof, haar inspiratie vond ze bij zichzelf, ze noemt het niet autobiografisch eerder ‘een verhaal van zichzelf, met herkenbare emoties en worstelingen’. (bron interview AL). Het verhaal heeft de auteur ook verwerkt tot een theatervoorstelling. Het boek kan je niet in een bepaald hokje duwen, Young adult of literatuur, de lezer is tijdens het lezen op een mooie ontdekkingsreis van prachtige zinnen en wondermooie metaforen. De pen van Hanneke leest zeer poëtisch en met bewondering herlees je de eenvoudige woorden die zijn verweven tot beeldende zinnen.

‘Hoe kan iets zo zwaar zijn en de rest zo leeg.’

‘In de herfst laat je los wat niet meer past, net als bomen.’

De kleine Loes leeft in een eigen wereld, een wereld van beelden, een wereld van fantasie, verdriet en angst. Wanneer haar vader verhuist naar een eigen woning, beseft ze dat haar ouders gaan scheiden. De scheiding van haar ouders, werpt een schaduw over Loes haar kleine leventje. Een schaduw die twijfel, angst, schuld brengt bij Loes. Mama gooit haar onder een verstikkende berg van zorgzaamheid en vader ziet Loes als een obstakel. Loes verdwijnt soms in een eigen wereld, de wereld van verbeelding. Het lichtje van hoop is de zalvende vriendschap van Arend en Meneer Boom. Heeft ze recht op deze vriendschap, heeft ze recht op dat lichtje? Heeft ze recht op….leven.

Loes is een ongelukje: deze binnenkomer zet onmiddellijk de toon van dit debuut. Een toon die de auteur weet vol te houden, als lezer word je vanaf de start meegezogen in Loes haar fantasiewereld, maar ook in een wereld van gevoelens. Thema’s zoals eetstoornis, scheiding, angstaanvallen, pesten komen voorbij, de gevolgen voor Loes worden niet zomaar even aangeraakt, maar realistisch neergezet als een draad doorheen het plot.
Het karakter Loes en haar vat vol emoties staan er, de auteur weet een zaadje te planten, toch is het aan de lezer om het plantje te laten groeien. Sommige emoties en worstelingen van Loes mag de lezer zelf invullen, het geheel voelt niet voorgekauwd aan, waardoor lezer zich betrokken voelt bij het verhaal. Loes vindt hierdoor een plaatsje in het hart bij de lezer.

Het bijzondere aan het coming-of-age verhaal is het magisch realisme dat doorheen het plot loopt, de auteur dopt haar pen in realistische fragmenten en mengt ze met magische elementen. Knap debuut, laat maar van je horen Hanneke van de Kerkhof!

Recensie Hanneke van de Water

26 Maart 2021

Loes de Haan, is het hoofdpersonage in Wolf wolf hoe laat is het. Loes is onzeker en ze is een dromer. Haar gedachten en gevoelens fladderen alle kanten op. Na de scheiding van haar ouders, blijft ze bij haar moeder en gaat soms in het weekend naar haar vader. Op school wordt Loes gepest en feitelijk is de stille Arend haar enige vriend. Wanneer Loes en Arend op een dag naar het bos gaan, worden ze geconfronteerd met een wolf. Loes zal Wolf nog vele keren tegenkomen.

Een bezoek aan een gynaecoloog brengt aan het licht dat Loes aan een eetstoornis lijdt, hetgeen haar onderontwikkelde lichaamsbouw verklaart. Een gedwongen opname dreigt als ze niet gaat eten. Met moeite en begeleiding weet zij haar eetstoornis te bedwingen.

“In een kring staan ze om me heen, te dicht, ik voel hun adem op mijn huid, voel de honger naar bloed. Ik zoek met mijn blik naar hulp, maar de anderen die niet rond me staan kijken naar de grond alsof ze elke tegel in detail willen ontleden.”

Op zekere dag ontmoet Loes meneer Boom. Hij woont in een boomhut in het bos, waar hij
prachtige houten beelden maakt. Meneer Boom schenkt haar een, speciaal voor haar gemaakt, beeldje en zegt haar dat ze kan zijn wie ze wil zijn en zich niets moet aantrekken van wat anderen van haar denken. Loes ontdekt haar eigen creativiteit wanneer ze een fototoestel van haar vader krijgt. Wanneer ze haar foto’s aan Arend en meneer Boom toont, reageren die enorm enthousiast en adviseren haar naar de academie te gaan. Zij weten haar te overreden de opendeurdag van de academie te bezoeken waar enthousiast wordt gereageerd op haar werk. Loes schrijft zich in. Ze blijft echter last houden van haar onzekerheid en diverse lichamelijke klachten. Daarnaast heeft Loes het moeilijk met haar gevoelens voor Arend, zeker wanneer ze Ton ontmoet.

“We zitten zwijgend naast elkaar, zijn woorden zingen door mijn lichaam. Er gloeit een zaadje in mijn hart, de hoop toch bijzonder te zijn ook al lijkt de wereld me niet te willen.
Ik weet niet hoe lang we zo naast elkaar gezeten hebben maar ik denk dat ik naar huis moet gaan. Mama zal wel weer vragen waar ik gezeten heb. Het warme gevoel wordt kouder en mijn buik versteend weer.”

Wordt de oorzaak van Loes’ lichamelijke klachten ontdekt en weet zij te kiezen tussen Arend en Ton? En wat is de rol van de mysterieuze Wolf? Je leest het in Wolf wolf hoe laat is het.

Met Wolf wolf hoe laat is het levert Van de Kerkhof een bijzonder rakend, enigszins filosofisch verhaal af dat heel veel jongeren zal aanspreken en waar zij –geheel of gedeeltelijk- herkenning in zullen vinden. Opgroeiende jongeren die bezig zijn met het ontdekken van hun eigen identiteit.

Wolf wolf hoe laat is het is primair bedoeld voor jongeren vanaf circa 14 jaar. Een moeilijke leeftijd, waarin er enorm veel veranderd. Een leeftijd waarop veel jongeren (onbewust) ervaren dat het leven niet maakbaar is. Jongeren in deze leeftijd worden bovendien geconfronteerd met het feit dat zij moeten passen in een systeem en krijgen zij te maken met onze prestatiegerichte maatschappij. Presteren lijkt een garantie voor geluk. Mogen zijn wie je bent is niet langer vanzelfsprekend.

De belangrijkste drijfveer van Van de Kerkhof is, naast het schrijven van een fijn boek voor deze doelgroep, om jongeren, die het lastig hebben met al die veranderingen in hun leven, een spiegel voor te houden en hen aan te tonen dat zij er mogen zijn.